गजल

होमा हो मिलाए देउता उसको नत्र सबै शत्रु
सेतोलाई कालो बनाउन विष घोल्छ किन मान्छे ?

ठालू बन्न पाए देउता बनाई गजुर चढाउँछ
नत्र खुट्टा तानीतानी पोलाउँछ–पोल्छ किन मान्छे ?

यात्रा बीचमै छोड्छ तर सहयात्री हुँ भन्छ
हुटिट्याऊँ झैँ संसार थाम्छु भनी टोपल्छ किन मान्छे ?

धरातल बिर्सिएर जोड्न सिपालु धर्ती–आकाश
चोर हो तर ठूलो स्वरमा हिरो ओकल्छ किन मान्छे ?

मैले गरेँ– मेरै देन हो भन्छ, भन्दैन ऊ हामी
बगलीमा छुरा राखी आफ्नै खाल्डो खोतल्छ किन मान्छे ?